Najmniejsza ryba świata

Najmniejszą rybą na świecie jest Paedocypris progenetica (długość ok.8 mm)

Paedocypris progenetica – słodkowodna ryba z rodziny karpiowatych zaliczana do najmniejszych kręgowców świata, gatunek typowy rodzaju Paedocypris.

Występowanie: Sumatra i Bintan.

Opis

Najmniejsza znaleziona dojrzała płciowo ryba tego gatunku była płci żeńskiej i miała długość 7,9 mm. Samce osiągają długość ok. 10 mm. Zwierzęta te po osiągnięciu dojrzałości płciowej wykazują wiele cech stadium larwalnego. Są niemal przezroczyste, posiadają szczątkowy kręgosłup. Szczątkowo rozwinięta czaszka umożliwia swobodny wgląd ku odsłoniętemu mózgowiu, co umożliwia również spostrzeżenie kręgosłupa. Do cech osobników dorosłych zalicza się wszystkie typowe cechy charakterystyczne dla dojrzałości płciowej. Samiczki produkują dojrzałe jajeczka. Samce posiadają silnie odmienione, w porównaniu do wielkości ciała, duże i umięśnione płetwy brzuszne oraz skostniałą płytkę przed pasem miednicowym.

Paedocypris progenetica na opuszku ludzkiego palca

Środowisko

Występowanie Paedocypris progenetic jest ograniczone i obejmuje środowisko wysp malezyjskich Sumatra i Bintan wraz z ich rzadkimi, utrzymującymi czarne wody bagnami torfowymi rejonów lesistych. Drzewa tych lasów utrzymują swe korzenie w głębokich na metr, miękkich torfowych warstwach, ponad którymi wytwarza się woda o odczynie silnie kwaśnym. Ryby te preferują leżące głębiej, sięgające dna, powoli płynące oraz chłodnawe warstwy wodne o wartości pH 3, co odpowiada stukrotnej koncentracji kwasu w normalnej wodzie deszczowej lub w occie.
Gatunek ten żywi się planktonem o wielkości 60–500 µm. Samiczki noszą około 50–60 jajeczek w różnych stadiach dojrzałości. Dojrzałe jajeczka mają średnicę 0,3 mm. Jednoczesne występowanie dojrzałych i niedojrzałych jajeczek wskazuje na indywidualne dla każdego jajeczka jego składanie.

Systematyka

Wraz z niedawno odkrytym na wyspie Sarawak i niewiele większym gatunkiem Paedocypris micromegethes, kształtuje Paedocypris progenetica nowy rodzaj ryb karpiowatych.

Historia odkrycia

Gatunek ten odkryto po raz pierwszy oraz zidentyfikowano w roku 1996 przy inwentaryzacji fauny Azji na zlecenie Uniwersytetu Singapuru przez Maurice Kottelat i Tan Heok Hui z Raffles Museum of Biodiversity Research w Singapurze. Osteologia została zbadana przez Ralfa Britza z Natural History Museum w Londynie. Do autorów oryginalnego opisu należał też Kai-Erik Witte.

Zagrożenia

Połacie lasów i terenów bagnistych Indonezji i Malezji zostały zdziesiątkowane przez rozwój rolnictwa. Do tego dochodzą trudne do ugaszenia pożary lasów. Te zniszczenia środowiska tychże zwierząt zagrażają przeżyciu nie tylko tego gatunku, ale również możliwości przeprowadzenia dalszych badań.