Największe stado

Największe stado jakie zaobserwowano na Ziemi to chmara Szarańczy( 4,5 razy więcej niż ludności na kuli ziemskiej)

Szarańcza – ogólna nazwa owadów z rodziny szarańczowatych z rzędu prostoskrzydłych, a w szczególności:

• szarańcza wędrowna (Locusta migratoria)
• szarańcza pustynna (Schistocerca gregaria)

Szarańcza wędrowna



 



Szarańcza wędrowna (Locusta migratoria) – szeroko rozprzestrzeniony gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny szarańczowatych (Acrididae), znany z całej półkuli wschodniej. Jest to gatunek zdolny do wytwarzania fazy stadowej i odbywania dalekich wędrówek. W Polsce odnotowywano naloty szarańczy, prawdopodobnie tego gatunku, od XI wieku. Ostatnie udokumentowane przypadki pojawienia się Locusta migratoria na obszarze Polski miały miejsce w okolicy Kozienic w 1967 roku.

Charakterystyka

Wielkość

Osiąga od 35 do 55 mm długości.

Ubarwienie

Zmienne, z przewagą zieleni.

Pokarm

Szarańcza wędrowna jest oligofagiem – żywi się głównie trawami. Przemieszczające się stada wyrządzały dawniej ogromne straty pożerając całe uprawy zbóż w miejscu postoju. Obecnie dzięki różnorodnym metodom ich zwalczania straty się zmniejszyły. Nadal jednak szarańcza wędrowna, jak i stadne formy gatunków pokrewnych (szarańcza pustynna, szarańczka marokańska, nadobnik włoski) są poważnymi szkodnikami upraw.



Występowanie

Występuje na stepach i półpustyniach Eurazji, Afryki i Australii. W Polsce pojawia się rzadko.

Tryb życia

Żyje w fazie samotnej lub stadnej. W fazie stadnej migruje w ogromnych skupiskach, składających się z milionów osobników. Wędruje na północ – przy sprzyjających warunkach pojawia się nawet w Sztokholmie i Permie. Pokonuje dystans do 2 tys. km.

Podgatunki

Z racji tego, iż występuje w różnych strefach ekologicznych, wyodrębniono wiele podgatunków szarańczy wędrownej, jednak eksperci wciąż nie zgadzają się co do niektórych z nich. Głównymi podgatunkami są:

• L. m. capito Saussure, 1884 – Madagaskar,
• L. m. manilensis (Men, 1835) – południowa Azja,
• L. m. migratoria (Linnaeus, 1758) – zachodnia i centralna Azja, południowo-wschodnia Europa,
• L. m. migratorioides (Reiche & Fairmaire, 1849) – Afryka (stały ląd) i wyspy atlantyckie.

Z Polski szarańcza wędrowna wykazywana była jako:

• L. migratoria,
• L. m. migratoria,
• L. m. rossica.

Prażone Szarańcze są przysmakiem ludności na kontynencie afrykańskim

Szarańcza pustynna

Szarańcza pustynna (Schistocerca gregaria) – gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny szarańczowatych (Acrididae), zdolny do wytwarzania fazy stadnej, groźny szkodnik upraw, szczególnie we wschodniej Afryce i Indiach. Jest polifagiem. Został opisany naukowo z Egiptu. Od szarańczy wędrownej różni się obecnością wyrostka na przedtułowiu.

Charakterystyka

Wielkość

Osiąga długość 6 cm.

Ubarwienie

Zmienne, lecz zazwyczaj brązowe z żółtymi plamami.

Pokarm

Jest to jeden z najgroźniejszych szkodników, z racji tego, iż potrafi przemieszczać się bardzo szybko i w dużych grupach, powodując duże straty w uprawach, głównie zbóż.

Chmara Szarańczy

Występowanie

Występuje od zachodniej Afryki do Indii, na stepach, sawannach, polach i terenach uprawnych.

Tryb życia

Szarańcza pustynna potrafi bardzo szybko migrować w gromadach liczących do 50 miliardów osobników.

Rozmnażanie

Samice składają jaja w wilgotnej ziemi.